Kan de islam Europa redden? Houellebecqiaanse toestanden in Denemarken

Ik dacht even dat ik in een Zweedse variant van Houellebecq’s Soumission verzeild was geraakt.


De MORGEN, weekendkrant (26/8/2017): Misschien kan de Islam Europa redden?
Een mooie reportage van Jana Antonissen over Rosengård (een concentratiewijk in Malmö, Zweden), waar een conservatieve moslim (dhr. Salahuddin Barakat van de Islamacademie) de remedie gevonden zegt te hebben tegen jihadisme. Het recept: Niet minder, maar méér islam. Natuurlijk moet dat dan wel zijn versie van de islam zijn (de ‘echte islam’. Over deze zelfbegoocheling in religiezaken dit opstel of deze post uit de maand van Charlie Hebdo). Hij suggereert dat hij met zijn school brave moslims maakt van hangjongeren in probleemwijken èn – belangrijk punt – dat ze daardoor tegelijk immuun worden voor extremisme en jihadisme. Twee Zweedse bekeerlingen knikken ijverig en beamen desgevraagd dat het volgen van Allah duidelijkheid verschaft, houvast geeft en richting biedt. Dat is wat de mensen nodig hebben, niet waar? Follow the leader! 

Dat ze onderwijl vrouwen geen hand geven (ze zijn evenwaardig, zeker, maar geschapen voor huis en haard. Dat weet toch iedereen), genderissues ontkennen, de eigen religieuze claims tot een absolute waarheid verheffen, gemengde huwelijken afwijzen (dat is ‘illegaal’, want verboden door Allah/koran/hadith), etc, etc. etc…. moeten we dan maar op de koop toe nemen. De journaliste/interviewster voelde zich duidelijk niet op haar gemak, maar wist ook geen andere communicatieve houding te verzinnen dan een keer slikken en beleefd doorvragen.

Salahuddin voelde onderwijl niet eens de behoefte om z’n gedrag en ideeën te verdedigen. Hij poneerde gewoon en handelde (fait accompli): “Waarom zou ik dat moeten doen?”, zei hij allervriendelijkst, “Ik ben hier per slot van rekening niet te gast. ” En inderdaad: Hij is 100% Zweeds staatsburger en dus is zijn ethiek (en de daarvan afgeleide ethiquette, de smeerolie in de dagelijkse omgang) automatisch okay. Gewoon een kwestie van wachten tot de meerderheid ook tot inzicht komt. Ik dacht even dat ik in een Zweedse variant van Houellebecq’s Soumission verzeild was geraakt. In elk geval: Als Europa zo gered moet worden, emigreer ik.

Dick Wursten